به عنوان یک نوجوان، در چه شرایطی به مشاور مراجعه کنم؟
در کشور ما به دلایل مختلف، زمانی به پیش مشاور و روانشناس میرویم که یا با مشکلی مواجه شده ایم و برای حل کردن آن به کمک نیاز داریم و یا در شرایط انتخاب هستیم و برای نتخاب بهتر، نتوانسته ایم خودمان به نتیجه برسیم و به یک کمک از طرف یک متخصص نیاز داریم.
اما در حقیقت، غیر از موارد بالا، در هر مرحله از زندگی که فشار روانی ای خارج از مقدار نرمال بر ما وارد می شود، هر زمانی که نیاز داریم تا فردی بدون قضاوت به حرف های ما گوش دهد و یا هر زمانی که به نگاهی از دید سوم، یعنی یک فرد خارج از موقعیت من، نیاز داریم مشاور و روانشناس می تواند به ما کمک کند.
اما ما به واسطه فرهنگ و سنت و هزینه و پوشش بیمه ها و … یاد گرفته ایم فقط در زمان بحران به روانشاس مراجعه کنیم. همچنین همچنان برخی افراد رفتن نزد روانشناس را به معنای بحرانی بودن وضعیت فرد می دانند و از آن وحشت زده می شوند و آبروی خود را در خطر می دانند.
یک فرد بزرگسال در این خصوص که تصمیم بگیرد نزد روانشناس برود و یا نه، دارای اختیار کامل است. اما یک نوجوان برای رفتن نزد روانشناس به اجازه و همراهی والدین خود نیاز دارد و اگر آنها به او اجازه ندهند، از این فضای امن محروم شده و ممکن است به افراد در دسترس ولی ناآگاه، بدون تخصص و حتی با قصد و قرض، روی بیاورد و این ممکن است به اتفاقات بدی منجرب شود.
همیشه برای نوجوانان فضای ارتباط با مشاور فرق دارد. اگر شما یک نوجوان هستی، باید بدانی که، یک روانشناس می تواند آدم امنی برای شما باشد تا درباره احساسات و هیجانات، دو راهی ها، احساس گناه و ارتباط شما با خانواده و دوستان باشد.
اگر شما یک والد هستید، بهتر است بدانید که همیشه حرف هایی هست که فرزندتان نمیتواند به شما بگوید. نه به خاطر آنکه شما پدر یا مادر بد یا کمی هستید، بلکه فقط به خاطر آنکه آن مطلب گفتنش به شما سخت است و در عین حال فرزندتان نیاز دارد با یک فرد امن بزرگسال دیگر صحبت کند و الزاما آن مطلب خطرناک و یا وحشتناک نیست. ممکن است فقط درباره ارتباط او با فلان دوستش و یا استرس های بی موردی که به او دست می دهد و یا فقط درباره نوساناتش باشد. مواردی که نیاز نیست شما وحشت کنید اما به قدری مهم هستند که باید توجه کنید تا او برای پیدا کردن پاسخ آنها با یک فرد امن در ارتباط باشد.
فرزندتان مانند شما بزرگسال نیست و رفتن او نزد یک مشاور هم خطرناک و نشانه وجود مشکل بزرگی نیست. فقط به این معناست که او به قدری بزرگ شده است که میداند برای مسائلی که برایش مهم هستند از یک متخصص کمک بگیرد و برای شما نیز مانند یک کمک غیبی است که اون لحظاتی که به واسطه پدر و مادر بودن نمی توانید در کنار فرزندتان باشید، فرد متخصص و ایمنی در کنار او خواهد بود. حتما با کمی تفکر، یادتان می آید که زمان نوجوانی خود، مسائلی بوده است که به دلایل متعددی با والدین خود درمیان نمیگذاشتید !
در این روزها نیز همچنان این الگوی رفتاری وجود دارد و اگر شما مراقب آن نباشید، یعنی نگذارید به پیش یک روانشناس برود، راه خطر را برای باز گذاشته اید، زیر اگر قدیم شما فقط ار اطرافیان و دوستان خود همدلی و مشورت میگرفتید، اکنون او در معرض ارتباط با هزاران انسانی است که حتی آن ها را ندیده است و ممکن است تله های جدی ای باشند.
در طریق این لینک می توانید به مطلب مربوط به ویژگی های روانشناس مطلوب برای یک نوجوان دسترسی داشته باشید.
پس شما به عنوان نوجوان در هر زمانی که نیاز به همفکری، همدلی، گوشی شنوا و چک کردن انتخاب های خود داشتید، زمان مناسبی است تا به روانشناس مراجعه کنید. سعی کنید یک مشاور یا روانشناس را به صورت ثابت برای خود داشته باشید و هر بار نزد متخصص جدیدی نروید. دقت کنید که در کنار تمامی موارد بالا، والدینتان نیز باید آن متخصص را تایید نمایند.
ولی این حق را برای خود محفوظ بدارید که شما به دلیل تمامی تغییرات دوران نوجوانی، در نوسان و خطا هستید و همین نکته، نیاز شما به مشورت گرفتن از یک متخصص را افزایش می دهد
نویسنده هانیه وزیرپناه متخصص حوزه سلامت روان فردی، نوجوان و سازمانی