آیا بازی ویدیویی یک سرگرمی است یا یک مشکل؟
اگر فرزندتان بخواهد گیمر شود، باید نگران باشید؟
آیا بازی ویدیویی یک سرگرمی است یا یک مشکل؟
محبوب ترین سرگرمی یا فعالیت در بین بچه ها در سال 2022 چه بود؟ اکثر مردم بدون فکر کردن پاسخ این سوال را می دانند. برآوردها نشان می دهد که 3.24 میلیارد “بازی کننده” در سراسر جهان وجود دارد. اما واقعا گیمر بودن به چه معناست؟ اکثر این سه میلیارد نفر به عنوان “بازیکن” شناخته نمی شوند. آنها بازی های ویدیویی را برای سرگرمی، آرامش و تعامل با دیگران انجام می دهند. بسیاری از بزرگسالان و کودکان گزارش می دهند که برای تحریک ذهنی بازی های ویدیویی انجام می دهند و بازی هایی را انتخاب می کنند که مغز آنها را به چالش می کشد. اما بیشتر کودکان و گیمرهای بزرگسال هویت خود را بر اساس بازی نمیدانند. با این حال، گروه قابل توجهی از کودکان و بزرگسالان جوان در رویدادهایی شرکت کرده که در آن افراد فقط زمان خود را صرف بازی های مختلف و مسابقات مربوط به آنها میکنند.
درست مانند کودکی که عاشق ماشین است و میخواهد مهندس شود یا کودکی که عاشق طبیعت است و میخواهد زیستشناس شود، با بچههایی روبرو میشویم که میخواهند وقتی بزرگ شدند گیمر شوند. در حالی که فرصتی برای برخی از کودکان وجود دارد که بزرگ شوند و به گیمرهای حرفه ای تبدیل شوند، این حرفه به اندازه تبدیل شدن به یک بازیگر، موسیقیدان یا ورزشکار حرفه ای پسندیده نیست. بدون در نظر گرفتن پرطرفدار بودن یا نبودن این شغل، “گیمر” بودن هویتی است که توسط بسیاری از کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان غرق در سبک زندگی و فرهنگ بازی های ویدئویی پذیرفته شده است. اگر فرزندتان بخواهد گیمر شود باید نگران باشید؟
من این فرصت را داشتم که با بسیاری از نوجوانان و دانشجویانی که خود را گیمر میدانستند مصاحبه کنم. این جوانان هیچ شباهتی به تصویر نوجوانان چاق و ژولیده ای نداشتند که در اتاقشان گوشه نشین شده بودند و به صفحه ای خیره شده بودند در حالیکه دور تا دور آنها را فست فودها فراگرفته اند. در عوض، آنها دانشآموزان دبیرستانی و دانشجویانی بودند که عاشق بازی هستند، از آن به عنوان ابزاری برای ارتباط با دیگران استفاده میکنند و متوجه میشوند که بازی بهطور منحصربهفردی مغز آنها را به چالش میکشد. برخی از موضوعات ثابت در بحث های من شامل ارتباط با همسالان، تعامل با خانواده، و غلبه بر تصور معتاد بودن به بازی بود.
گیمر بودن چگونه شما را با دیگران مرتبط می کند؟
بسیاری از مهم ترین دوستی های این گیمرها ناشی از بازی های ویدیویی با دیگران است. بیشتر این دوستی ها با کسانی است که آنها را رودررو می شناسند ولی برخی از آنها هم در فضای آنلاین با یکدیگر آشنا می شوند.
یکی از گیمرها بازی را به عنوان یک سبک زندگی و فرهنگ توصیف کرد که انواع مختلفی از گیمرها وجود دارد، اما چیزی که آنها را متحد می کند عشق و علاقه آنها به بازی است. گیمرها اغلب واژگان مخصوص به خود را ایجاد می کنند که به آنها امکان می دهد با سایر گیمرها ارتباط برقرار کنند، بنابراین شناسایی کسانی که با آنها این علاقه شدید را به اشتراک می گذارید آسان می شود.
یکی دیگر از گیمرها توضیح داد که چگونه والدینش او را مجبور می کردند که به بیرون برود و با بچه های همسایه بازی کند، اما با بزرگتر شدن او ارتباط آنلاین با دوستانش بیشتر شد. او اشاره کرد که چگونه از طریق بازیها با همان بچههای دوران راهنمایی دوست ماند. او همسالان گیمر خود را توصیف کرد: «هزاران بازی را با هم گذراندهاند و هنوز هم هر هفته با یکدیگر بازی میکنند، حتی اگر برخی تمام وقت کار میکنند و برخی تمام وقت به دانشگاه بروند.»
آیا والدینی که با بچه هایشان بازی های ویدیویی انجام می دهند، آنها را به یک گیمر تبدیل می کند؟
بازی ویدیویی اغلب منبع قطع ارتباط بین والدین و فرزندان بوده است. داده های سال 2008 نشان می دهد که تنها 29 درصد از والدین با فرزندان خود بازی های ویدیویی انجام می دهند. با این حال، پس از همهگیری کووید، 77 درصد از والدین گزارش دادند که اکنون با فرزندان خود بازیهای ویدیویی انجام میدهند. ممکن است در قرنطینه بودن با اعضای خانواده باعث ارتقای این فعالیت و همچنین فرصتهایی برای ایجاد پیوندهای جدید شود. اما، قبل از همهگیری کووید، بسیاری از دانشآموزان مصاحبهشده گزارش دادند که والدینشان به بازیهای ویدیویی علاقهمند بودند و از آنها حمایت می کردند و گاهی هویت آنها را به عنوان یک گیمر پرورش میدادند.
آیا فرزند شما یک گیمر معتاد است؟
اغلب نگرانی اصلی والدین گیمرها این است که فرزندان آنها به بازی و صفحه نمایش معتاد شوند. بسیاری از گیمرهایی که با آنها صحبت کردم، تأیید کردند: «من همیشه به بازیها فکر میکنم،» اما به نظر میرسد که هیچ یک از آنها از این رفتار ناراحت نشده باشند. آنها در درگیری ذهنی خود، از یافتن راهحلهایی برای معضلات مبتنی بر بازی و استخراج راهحلهای خلاقانه برای مشکلاتی که در بازی با آنها مواجه میشدند، لذت میبردند.
اما برخی از این بازیکنها زمانی که نمیتوانند در بازی حضور داشته باشند اضطراب پیدا میکنند، پرخاشگر می شوند و احساس میکنند چیزی را از دست داده اند. گاهی اوقات بازی کردن با تکالیف مدرسه و یا حتی ارتباط داشتن با دیگران تداخل پیدا میکند. در این موارد نگرانی والدین طبیعی است و فرد نیازمند مداخلات جدی است.
آیا باید نگران باشید که فرزندتان به عنوان یک “گیمر” شناخته شود؟
شناخته شدن به عنوان یک گیمر ممکن است به فرزند شما در برقراری ارتباط با همسالان و اعضای خانواده کمک کند. بازی کردن مداوم مانند یک تخصص می شود که به اشتراک گذاری آن با دیگران به ارتقای عزت نفس فرد کمک میکند. با اینکه بنظر می رسد بازی با موبایل با فعالیتهای دیگر تداخل دارد، اما هیچ فرقی بین کودکی که دوست دارد ساعتها با موبایل بازی کند و کسی که ساعتها در کوچه مشغول بازی است وجود ندارد.
مهمتر این است که بررسی کنید آیا هویت گیمر، فرزند شما را از سایر فعالیتهای ضروری در زندگیاش مانند گذراندن وقت با همسالان و خانواده، انجام تمرینات بدنی منظم و ادامه تلاش او در مدرسه باز می دارد یا خیر. برای برخی از بچه های گیمر، نگرانی در مورد اعتیادهای رفتاری آنها به جا است. با این حال، شاید بهتر باشد که آنها را به عنوان گیمرهای پرشور ببینیم، نامهایی که نشاندهنده یک علاقه شدید به جای آسیبشناسی هستند.
در این دوره با توجه به تنوع گسترده مشاغل، بهتر است به جای رو در روی بچه ها قرار گرفتن به دلیل علاقه به بازی، درک بهتری از آنها پیدا کرد. اگر وضعیت فرزند شما به حالت وابستگی شدید در نیامده است، استفاده از روشهای تنبیهی شرایط را بدتر می کند. بازی کردن بچه ها را می توان از زوایای متفاوتی دید و واکنش های سنجیده تری در مقابل آنها داشت.
مژگان عطار- درمانگر کودک و نوجوان mojgan attar
برچسب:gamer, mojgan attar, v, فرزندپروری, گیمر, مژگان عطار, مشاوره کودک, مهارت های زندگی